ลูกหลงๆลืมๆ

แม่ : ลูก ผ้าที่แม่ฝากให้ลูกซักเมื่อเช้า แห้งหรือยังลูก แม่จะได้เอามารีด

ลูก : เอ่อ แม่ครับ คือผมเอาไปซักแล้ว แต่ผมจำได้แค่ กรุงเทพมหานคร,กระบี่,กาญจนบุรี,กาฬสินธุ์,กำแพงเพชร,ขอนแกน,จันทบุรี,ฉะเชิงเทรา,ชลบุรี,ชัยนาท,ชัยภูมิ,ชุมพร,เชียงราย,เชียงใหม่,ตราด,ตรัง,นครนายก,นครปฐม,นครพนม,นครราชสีมา,นครศรีธรรมราช,นครสวรรค์,นนทบุรี,นราธิวาส,น่าน,บึงกาฬ,บุรีรัมย์,ปทุมธานี,ประจวบคีรีขันธ์,ปราจีนบุรี,ปัตตานี,พระนครศรีอยุธยา,พังงา,พัทลุง,พิจิตร'พิษณุโลก,เพชรบุรี,เพชรบูรณ,แพร่,พะเยา,ลภูเก็ต,มหาสารคาม,มุกดาหาร,แม่ฮ่องสอน,ยะลา,ยโสธร,ร้อยเอ็¬,ระนอง,ระยอง,ราชบุรี,ลพบุรี,ลําปาง,ลําพูน,เลย,ศรีสะเกษ,สกลนคร,สงขลา,สตูล,สมุทรปราการ,สมุทรสงคราม,สมุทรสาคร,สระแกว,สระบุรี,สิงหบุรี,สุโข¬ทัย,สุพรรณบุรี,สุราษฎรธานี,สุรินทร,หนองคาย,หนองบัวลําภู,อ่างทอง,อุดรธานี,อุทัยธานี,อุตรดิตถ์,อุบลราชธานี,อำนาจเจริญ !

แม่ : หมายความว่าไงอ่ะ?

ลูก : ผมลืมตากครับ!

แม่ : คราวหลังก็ท่องจำให้แม่นกว่านี้ซิลูก ถรุยส์ เล่นอย่างงี้ เดี๋ยวแม่ก็ลืมบ้างหรอก

ลูก : ลืมตาก?

แม่ : ลืมไปเลยว่าเคยมีลูกอย่างมึง!